kagsted (verb)

• nostahuttaa, kohottaa nopeasti, kohottaa

  Pueʹđi Åʹrofi vuârr, kagsti, pâi ǩeäđǥai ool lueʹšttli.

  Tuli Orofin vuoro, nostahutti, tiputti vain [vastustajansa] kivien päälle.

  Näʹde kaʹǧǧe tõn jaaʹmmi, rävste, kagste de ääuʹdest jueʹlǧǧkääddaid čäʹlste.

  Niin nostivat sen vainajan, kaivoivat [haudan auki], nostivat ja viilsivät kantapäät haudassa.

  Ǩieʹmnest liâ peellja, koozz põõžžte ǩeeuʹl di kagste ǩieʹmnnmuõʹrre.

  Kattilalla on korvat, joihin kiinnitetään sanka ja ripustetaan kattilatelineeseen.

  No, maʹllni pueʹđi, njuuʹnes kagsti, ceälkk što «Hoh, mâiʹd ton Evvan tuejjiiǩ, muu čååuʹd puõʹlddiǩ.»

  No, sammakko tuli, nosti nenäänsä, sanoo: «Hoh, mitä Iivana teit, poltit minun nahkani.»

  Vieʹččer roʹttji, ǩiõđâs tääʹvti, kagsti pââjas. Tõʹst ǥo leäi čâʹcǩǩed.

  Tempaisi vasaran käteensä, nosti ylös. Siinä oli iskemäisillään.